คอนสตันติน ฮเรนอฟ
คอนสตันติน คอนสตันติโนวิช ฮเรนอฟ | |
|---|---|
| เกิด | Константин Константинович Хренов 13 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1894 โบรอฟสค์ จักรวรรดิรัสเซีย |
| เสียชีวิต | 12 ตุลาคม ค.ศ. 1984 (90 ปี) เคียฟ สหภาพโซเวียต |
| การศึกษา | มหาวิทยาลัยรัฐเทคนิคไฟฟ้าเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก |
| อาชีพ | วิศวกร ศาสตราจารย์ |
| มีชื่อเสียงจาก | ผู้คิดค้นการเชื่อมไฮเปอร์บาริก |
| รางวัล | เครื่องอิสริยาภรณ์เลนิน เครื่องอิสริยาภรณ์การปฏิวัติตุลาคม รางวัลรัฐสตาลิน รางวัลรัฐสหภาพโซเวียต |
คอนสตันติน คอนสตันติโนวิช ฮเรนอฟ (รัสเซีย: Константин Константинович Хренов; 13 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1894 — 12 ตุลาคม ค.ศ. 1984) เป็นวิศวกรและนักประดิษฐ์ชาวโซเวียต ซึ่งได้คิดค้นการเชื่อมไฮเปอร์บาริกใต้น้ำและการตัดโลหะ ใน ค.ศ. 1932[1][2] ซึ่งวิธีการดังกล่าว ได้ใช้กันอย่างแพร่หลายในกองทัพเรือโซเวียตระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง ฮเรนอฟได้รับรางวัลรัฐสตาลิน ใน ค.ศ. 1946
ชีวประวัติ
[แก้]ฮเรนอฟเกิดใน ค.ศ. 1894 ณ เมืองโบรอฟสค์ ในมณฑลคาลูกา จักรวรรดิรัสเซีย ซึ่งตั้งอยู่ห่างจากพรมแดนมณฑลมอสโกไปทางใต้ไม่ไกลนัก ค.ศ. 1918 เขาสำเร็จการศึกษาจากคณะไฟฟ้าเคมี มหาวิทยาลัยรัฐเทคนิคไฟฟ้าเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก (SEU) หลังจากสำเร็จการศึกษาแล้ว เขาได้ดำเนินการวิจัยต่อที่มหาวิทยาลัยและทำงานเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยระหว่าง ค.ศ. 1921 และ 1925 จากนั้น จึงได้ย้ายไปยังมอสโกระหว่าง ค.ศ. 1928 และ 1947 โดยทำการสอนที่สถาบันวิศวกรรมกลไฟฟ้ามอสโก (การขนส่งทางราง) ใน ค.ศ. 1933 เขาได้กลายเป็นศาสตราจารย์ที่นั่น ในเวลาเดียวกัน ระหว่าง ค.ศ. 1931 และ 1947 ฮเรนอฟได้ทำการสอนที่มหาวิทยาลัยรัฐเทคนิคมอสโกบาอูมัน หนึ่งในมหาวิทยาลัยเทคนิคที่เก่าแก่ที่สุดและใหญ่ที่สุดของรัสเซีย[3][2]
ในคริสต์ทศวรรษ 1940 ฮเรนอฟย้ายไปยังยูเครน ที่ซึ่งเขาได้รับตำแหน่งศาสตราจารย์ในสถาบันต่าง ๆ ได้แก่ สถาบันเชื่อมไฟฟ้า (ค.ศ. 1945-48 และ ค.ศ. 1963 จนกระทั่งปลดเกษียณ) สถาบันกลศาสตร์งานโครงสร้าง (ค.ศ. 1948-52) สถาบันวิศวกรรมไฟฟ้า (ค.ศ. 1952-63) และสถาบันโปลีเทคนิคเคียฟ (ค.ศ. 1947-58)[3]
ความสำเร็จ
[แก้]ฮเรนอฟอุทิศชีวิตการทำงานทั้งหมดให้กับการพัฒนาเทคนิคและอุปกรณ์การเชื่อมโลหะ เขาคิดค้นวิธีการเชื่อมไฟฟ้าและการตัดโลหะใต้น้ำ ออกแบบแหล่งพลังงานสำหรับการเชื่อมจุดอาร์ก ฟลักซ์เซรามิก การเคลือบขั้วเชื่อม วิธีการการเชื่อมกดเย็น การเชื่อมแพร่ การตัดพลาสมา และอีกหลายอย่าง[3] ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของเขา คือ การพัฒนาขั้วเชื่อมสำหรับการเชื่อมโลหะใต้น้ำใน ค.ศ. 1932 การทดสอบที่ประสบความสำเร็จที่ทะเลดำในปีเดียวกันนับเป็นความสำเร็จในทางปฏิบัติครั้งแรกของการเชื่อมโลหะใต้น้ำ[4][5] ในวิธีการดังกล่าว ฟองแก๊สได้เกิดขึ้นเป็นผลมาจากปฏิกิริยาการเชือมโลหะได้ทำให้เกิดการไหลที่คงที่ซึ่งป้องกันจุดอาร์กไม่ได้ถูกน้ำ[6] การเชื่อมโลหะใต้น้ำมีการนำไปใช้อย่างรวดเร็ว และใน ค.ศ. 1936-38 ได้ถูกใช้ในการยกเรือบอริสที่จมในทะเลดำ เช่นเดียวกับการซ่อมสะพานและเรือลำอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง[7][8]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Institute of Welding Welding and metal fabrication, Vol. 13–14, IPC Scientific and Technology Press, 1945, p. 529
- ↑ 2.0 2.1 Carl W. Hall A biographical dictionary of people in engineering: from the earliest records until 2000, Vol. 1, Purdue University Press, 2008 ISBN 1557534594 p. 120
- ↑ 3.0 3.1 3.2 Хренов Константин Константинович, Great Soviet Encyclopedia (in Russian)
- ↑ The Rise of the Soviet Navy
- ↑ Хренов К.К. (1933). "Электросварка под водой (Electric welding underwater)". Сварщик. 1: 23–24.
- ↑ "Unknown". Chemistry. American Chemical Society. 20: 26. 1946., same in Electricity and Gas Used in Under-Water Cutting, (1945) Science news, Vol. 47–48, p. 152
- ↑ Подводная сварка и резка (Underwater welding and cutting เก็บถาวร 2012-03-15 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (in Russian)
- ↑ John Turkevich Soviet men of science: academicians and corresponding members of the Academy of Sciences of the USSR, Van Nostrand, 1963, p. 160